Rozpoczęcie edukacji przedszkolnej, osiąganie dojrzałości szkolnej i w końcu nauki w szkole to bardzo ważne etapy w życiu dziecka, bywają jednak stresujące zarówno dla ucznia jak i jego rodziców. W tym czasie może nasuwać się do głowy wiele pytań, na które rodzic czasem nie potrafi sobie sam odpowiedzieć. Niekiedy pojawiają się wątpliwości czy przebieg rozwoju pociechy przebiega prawidłowo. Czy  dziecko powinno już przestać wybuchać płaczem i zacząć panować nad emocjami. Czy powinno już zacząć mówić, mówić płynnie i wyraźnie? Czy to źle, że wciąż nie potrafi skupić uwagi na zajęciach, wciąż przeszkadza i dokucza innym? Może powinno już interesować się czytaniem i pisaniem? Może mu przejdzie, wyrośnie, dojrzeje

 Tego typu wątpliwości zdarzają się większości rodziców i świadczą o tym, że z troską obserwują oni  postępy i trudności swoich pociech. Nie zawsze jednak samodzielnie potrafią określić, czy te wątpliwości mogą faktycznie świadczyć o problemie dziecka. Jednakże świadomy rodzic, to taki, który bacznie obserwuje zachowania swojego dziecka, słucha sygnałów płynących z otoczenia, z przedszkola, szkoły, wyciąga wnioski i potrafi zareagować w odpowiednim momencie. Ważne by nie pozostawać na etapie podejrzewania problemu z nadzieją, że ustąpi , należy weryfikować niepokojące objawy u osób posiadających wiedzę na temat prawidłowego rozwoju dziecka.

               Gdy zaobserwuje się coś niepokojącego w pierwszej kolejności należy zgłosić się do wychowawcy, czy nauczyciela, z którym dziecko ma najczęstszy kontakt i skonsultować swoje wątpliwości. Być może zamartwianie się jest zbędne, jest jeszcze czas by osiągnąć daną sprawność. Jeśli jednak nauczyciel ma podobne spostrzeżenia, należy sprawę omówić i wspólnie wybrać drogę rozwiązania sytuacji. Nie zawsze będzie potrzebna wizyta u specjalisty czy w poradni psychologiczno- pedagogicznej. Większość problemów można rozwiązać wspólnie z placówką, podążając za wskazówkami nauczyciela, pedagoga, psychologa czy logopedy. Najlepsze efekty widać , gdy rodzic i nauczyciel przyjmują jeden front i wspólnie działają na rzecz poprawy sytuacji.

               Jeśli problem jest bardziej złożony, potrzebna może być wizyta w poradni- psychologiczno pedagogicznej. Zazwyczaj z inicjatywą wychodzi nauczyciel, proponując rodzicowi taką formę pomocy. Zdarza się tak w sytuacjach, gdy dostępne nauczycielowi formy pomocy dziecku zawodzą, sygnały wysyłane przez dziecko pozwalają podejrzewać zaburzenia prawidłowego rozwoju, niepokojące są wyniki obserwacji dziecka prowadzonej przez nauczyciela lub co zdarza się najczęściej dziecko nie wykazuje się dojrzałością do podjęcia nauki szkolnej. W takiej sytuacji najlepszym rozwiązaniem jest zaufać nauczycielowi, jako osobie kompetentnej i przygotowanej do tego, by wychwytywać nieprawidłowości w rozwoju społecznym, emocjonalnym, poznawczym czy nawet fizycznym dziecka. Propozycja wizyty w poradni wysunięta ze strony nauczyciela zawsze ma na celu dobro dziecka i troskę o jego prawidłowy rozwój  i funkcjonowanie w zarówno w placówce jak i najbliższym dziecku otoczeniu.